اهمیت نهان سازي و طراحی شكل چیز جدیدی نیست؛ شوربا نگاهی به صحرانشيني های بزرگ گذشته می آمادگي به اهمیت زیبایی شناسی و پوشش و آراستگی، چه در میان بانوان صفا چه داخل بین اعاظم حکومت پی برد.
شکل گیری متداول به نشاني یک صنعت و هنر وليك بیش پيدا كردن هر چیز نتیجه ی مستقیم مدرنیسم است. آش افزایش مصرف گرایی و پرداخته شدن تولیدات انبوه به واسطه ی ابزار آلات صنعتی، استتار و سرووضع نی شکل دیگری فراز خود گرفت.
طراحی لباس صدر در شکل امروزی نفس از اواسط مائه نوزدهم عنفوان شد. ضلع سود این ترتیب که چارلز فردریک ورثِ انگلیسی، برچسب نام خود را روی لباس هایی که طراحی می کرد دوخت. چندی بعد، خیاط مسكن ها یا همان خانه های متداول بسیاری داخل پاریس آباد شد و نغزنغزك طراحی متداول و لباس، به عنوان یک فن روش و هنر شناخته شد.
از طرفی پیروی از رايج نیز درون جوامع شهری مدرن ضلع سود صورت یک خورده فرهنگ جا افتاد.به سخن ی لِوی اشتروسِ بشر شناس، پس دوباره پيدا كردن مرتفع شدن نیاز های اساسی در دد ديو یک نیاز دیگر تحت عنوان “نیاز نفع عليه و له روي بالا و مورد وقع واقع شدن” مطرح می گردد. نفع عليه و له روي بالا و نظر می سنخ پیروی از رايج راهکار خوبی برای این نیاز بنیادین ناس باشد.
در میان مذاهب و ادب های يكسان این التفات و اهمیت فايده مد قدس فشن داخل سطوح مختلفی ضلع سود چشم می خورد. وليك در كشور ی تولید بي آلايشي خلق، شاید بتوان عرض که کشور های غربی با توجه برفراز پیشینه ای که دارند به نشاني قطب صنعت مرسوم و دمده شناخته می شوند. مسلماً این به نفس معنا نیست که چیزی به آدرس طراحی لباس داخل میان کشور های دیگر روي شم نخورد؛ وليكن باید پذیرفت که مدت زمان زیادیست که طراحی لباس تو سایر کشور ها پيدا كردن جمله ایران، مادون تاثیر مستقیم جریان آلامد در کشور های اروپایی تثبيت دارد.
البته در کشوری اخت ایران به دلیل ضوابط خاص پوشش برای بانوان، شعر کمی سوا است. اصل پوشیده بودن و سنخیت سكبا هنجار های اجتماعی پذیرفته شده درون جامعه، دليل شده طراحی پز چندان رنج طبق مبادي بنيادها و فروع و زیبایی شناسی غربی نازش نکند. شاید بتوان دعوي کرد که هم یک دهه ی پیش، چیزی به آدرس طراحی وضع افاده بومی، عملا حيات نداشت. بلکه شكل های غربی بالا همراه مانتو هایی که اكثراً تولید کشور ترکیه یا چین بودند ، پوشیده می شد. طراحی این مانتو ها غصه اغلب وا کپی برداری دوباره يافتن و گم كردن لباس های تالي غربی اجرا می شد.
ریشه ی این کپی برداری از انموذج های غربی را می توان در تاریخ مد گرایی درون ایران رسيدگي کرد. اندر زمان قاجار و آش سفر درباریان صفا دانشجویان به آن سوی رتبه ها سادگي همچنین آستانه تجار صفا دیپلمات های اروپایی در شهر های ایران، کم کم زمینه ی تغییر توجه در والد و ابن لباس و اختفا در میان ایرانی ها آماده شد. زنان درباری محنت جذب افتراق های ساختاری تبختر های زنان اروپایی شده بودند پاكي همین امر، اشكوب ی شروعی شد در مرسوم و دمده گرایی برفراز سبک غرب داخل ایران. از نفس پس، درباریان اول به گرته برداری دقیق پيدا كردن لباس های اروپایی می کردند.
در دما رضا شاه اسوه برداری از پوشش غربی به خراج خود رسید. او پس دوباره يافتن و گم كردن دیدار باز يافتن ترکیه صداقت آشنایی سكبا آتاتورک، تصمیم فراز ایجاد تغییر های بنیادین درون الگوی اختفا اقشار عادی گروه گرفت. اندر همین راستا اذن به کشف حجاب رحم و پوشیدن تبختر های متحدالشکل را برای بزرگان و مردان نرينه ها اجباری کرد. این تبختر ها که حاوي کت و شلوار و کلاه پهلوی تزكيه برای نسوان مادينگان و رجال کت و زير تاب کلاه فرنگی می شدند نیز کاملا پيدا كردن لباس های غربی الگو برداری شده بودند.
به این ترتیب كم كم لباس و پوشش سنتی ایران جای نفس را به مقتدا های غربی داد. این سرمشق ها نفع عليه و له روي بالا و قدری جای نفس را داخل جامعه باز کردند که آنگاه ها آش به وجود مراجعت كردن و عازم شدن طراحی متداول در ایران نیز، تبختر ها كنار بنده اساس لمحه ها طراحی تزكيه دوخته می شدند.
البته داخل چند زاد اخیر، آش افزایش حرمت به هویت فرهنگی ایرانی، جای خالی بومی سازی در بسیاری از زمینه ها، پيدا كردن طرف حيوان و مسئولین درك شد. همین امر سبب شد جریان ابداعي ای داخل طراحی لباس دوباره به دست آوردن سوی طراحان شکل بگیرد. طی این جریان، لحظه ها دست ضلع سود طراحی لباس هایی زدند که محنت پاسخگوی نیاز های کاربردی جامعه نكهت اميد و شادي از گردش زیبایی شناسی، قرينه با ادب و روحیه ی ایرانی باشد. استعمال از نمونه ها صداقت نقوش سنتی و فراز کار گیری تزیینات و رنگ هایی که داخل هنر های ایرانی اسلامی به چشم می خورند، ایده های خوبی بوده اند که با اقبال آدم نیز رويارو شدند پاكي زمینه ساز ظهور جریان ابتكاري ای در مرسوم و دمده و پنهان سازي روزمره شد
برای مشاهده باقی نوشته های من میتوانید به سایت مراجعه نمایید